Bakit lumikha ang Diyos ng mundong mayroon pagdurusa? Hindi mo kailangang maging philosopher o isang nagdududa sa kabutihan ng Diyos para itanong ang gayong bagay. Tumingin sa paligid: lahat ay nagdurusa, at sinisikap ng lahat na ipaliwanag kung bakit. Maaaring sabihin ng ilan na ang pasakit ay ilusyon. Maaaring tanggihan ng iba ang Diyos, na sinasabing ang pagdurusa ay nagpapatunay na walang Diyos. Ang iba naman, ay sinusibukan ibahin ang depenisyon sa Diyos, sa pagsasabi na ang pagdurusa ay nagpapatunay ng Kanyang limitasyon . Subalit ang bawat isa sa mga paliwanag na ito para sa pagdurusa, ibat-iba man ang paraan, ay kulang.
Mabuti na lang, hindi tayo iniiwan ng Bibliya na walang mga sagot. Narito ang limang paliwanag na ibinigay ng Bibliya tungkol sa ating pagdurusa:
1. Ang pagdurusa ay bahagi ng pagiging tao.
Ang ating mundo ay hindi perpekto. Ang epekto ng kasalanan ay tiyak na humahantong sa pagdurusa. Nasasaktan tayo. Nagkakasakit tayo. Namamatay tayo.
At dahil diyan, hindi natin kailangang basahin ang ilang mga cosmic na kahulugan sa lahat ng ating mga paghihirap, at sabihin sa ating sarili, “Oh, mayroon akong pasa sa ulo. Ano kayang pakana naman ng tadhana sa akin?” Ang totoo, nabubuhay tayo sa isang makasalanang mundo. Kung tatapak tayo sa isang kalaykay at tinamaan tayo ng hawakan nito sa gilid ng ulo, hindi natin kailangang isipin kung ano ang itinuturo sa atin ng Diyos. Kailangan lang nating maging maingat at tingnan ang ating nilalakaran sa susunod!
Nakikita ng matuwid at ng hindi matuwid ang araw. Nadarama ng matuwid at ng hindi matuwid ang ulan. Sa gayon ding paraan, ang matuwid at hindi matuwid ay namumuhay nang may pagdurusa bunga ng pagkahulog sa kasalanan ng unang tao.
- Ginagamit ng Diyos ang pagdurusa para ituwid tayo.
Sa Awit 119:67, isinulat ng mang-aawit, “Ang sariling dati-rati’y namumuhay nang baluktot, nang ako ay parusahan, salita mo ang sinunod; (Magandang Balita Biblia)” Kapag tila maayos ang lahat, kung minsan natutukso tayong gawin ang gusto natin. Sa ganoong pagkakataon kailangan natin ang pagdurusa upang ibalik tayo sa pagsunod sa Kanya.
Ang ideyang ito ay inulit sa aklat ng Hebreo, na naglalarawan sa Diyos bilang isang mapagmahal na Ama na nagdidisiplina sa Kanyang mga anak, iwinawasto sila upang makabalik sila sa matuwid na landas ng Kanyang Salita. Dapat kilalanin ng bawat isa sa atin na ang ilan sa ating mga karanasan sa sakit at pagdurusa ay bunga ng kagandahang-loob ng Diyos, maganda, at nakakapagpatuwid na plano Niya.
Ang sakit, bagama’t hindi kaaya-aya, at ang kalakip nitong kalumbayan, ay nagiging pagpapala sa atin kapag nagtiwala tayo na ginagamit ito ng Diyos para itama ang ating mga iniisip, pag-uugali, at mga kilos.
- Ginagamit ng Diyos ang pagdurusa nang makabuluhan.
Sa Roma 5:3–4, isinulat ni Pablo, “Hindi lang ito, kundi sa paghihirap ay nagmamalaki rin tayo dahil alam nating ang paghihirap ay nagbubunga ng pagtitiis. Ang pagtitiis ay nagbubunga ng magandang ugali at ang magandang ugali ay nagbubunga ng pag-asa (Ang Salita ng Diyos).”
Paano tayo na pupuno ng pag-asa? Paano nagkaroon ang ating mga lola ng malambing na pagtingin para sa atin? Paano natututo ang ating mga kaibigan na makiramay sa sakit, sa kalungkutan, at sa mga pagkawala? Paano lumalago ang mga tao nang ganito? Marahil, ito ay dahil ginagamit ng Diyos ang pagdurusa para mabuo ang ganitong katangian.
Marami sa mga taong lubos nating hinahangaan ang hindi magiging kung sino sila ngayon kung hindi pinili ng Diyos na gumamit ng mga pagsubok—hindi upang parusahan, ni itama man, kundi para mapatibay sila.
- Ginagamit ng Diyos ang pagdurusa para sa Kanyang kaluwalhatian.
Marahil wala nang mas mainam na tao sa Bibliya ang makakapaglarawan sa katotohanang ito kundi si Joseph . Mula nang makilala natin siya noong labimpitong-taong-gulang hanggang sa maging makapangyarihan siya sa Egipto sa edad na tatlumpung taong gulang, nakikita natin siyang nagtitiis ng inggit, pagkakanulo, pagkaalipin, maling paratang, at pagkabilanggo—mas maraming pagdurusa kaysa pagdurusa ng karamihan sa mga tao sa buong buhay nila. Subalit nang malapit na siyang mamatay, ipinahayag niya sa mga kapatid ding iyon na minsan siyang ipinagkanulo at ipinagbili sa pagkaalipin, “Masama nga ang inyong ginawa sa akin, subalit ipinahintulot iyon ng Diyos para sa kabutihan, at dahil doo’y naligtas ang marami ngayon.” (Gen 50:20, ).
Natutunan ni Joseph na makita ang pag-iingat ng Diyos sa kabila ng masamang hangarin ng tao. Sa kabila ng lahat ng kawalang-katarungan at lahat ng taon ng pagkabilanggo, nalaman niya nang husto ang teolohiya na balang-araw ay ipapahayag, sa mga salita ni apostol Pablo: “Alam natin na ang lahat ng mga bagay ay magkakalakip-lakip na gumagawa para sa kabutihan nila na mga umiibig sa Diyos, sa kanila na mga tinawag ng Diyos ayon sa kaniyang layunin.” (Roma 8:28, Ang Salita Ng Diyos).
Kapag tayo rin ay naharap sa pagdurusa, wala nang higit na makatutulong sa atin maliban sa muling pagtuklas sa doktrina ng providence at pag-unawa na iniutos ng Diyos ang lahat ng bagay, kinokontrol ang lahat ng bagay, at naroon sa lahat ng bagay para sa ating ikabubuti at sa Kanyang kaluwalhatian.
- Ang layunin ng pagdurusa ay maaring cosmic.
Ang kuwento tungkol kay Job ang pinakamalalim at detalyadong halimbawa ng prinsipyong ito. Ang matinding pagdurusa ni Job ay nilayong ipakita sa harapan ni Satanas at ng mga anghel na ang isang tao ay maaaring mahalin at magtiwala sa Diyos sa kung sino at ano Siya , hindi lamang para sa mabubuting ari-arian na nakukuha niya mula sa Kanya. Kung gayon, makatwiran lamang na kung minsan ay hinahayaan Niyang maging tanda ng pagdurusa ang ating buhay upang ipakita sa mundo na ang Kanyang biyaya, awa, at lakas ay sapat para matiis ng Kanyang mga tao ang pagdurusa at talagang lumago upang higit na magtiwala sa Diyos.
Mayroon tayong isang napakahinang teolohiya ng pagdurusa dito sa ikadalawampu’t isang siglo. Ang “sikat” na mga ebanghelista at mangangaral ay kadalasang nag-tutulak ng ideya na ang Kristiyanismo ay tungkol sa kalusugan, kayamanan, at kaunlaran. Bagama’t totoo na nakakatanggap tayo ng biyaya sa pamamagitan ng ating pagsunod sa Diyos, hindi natin mamamanipula ang isang soberanong Diyos. Ang Diyos ding iyon na pipiliing pagpalain tayo ng magandang tanawin ng paglubog ng araw ay maaaring piliing pagpalain tayo ng pagdurusa sa susunod.
Ang tanong ay, handa ba tayong magtiwala sa Kanya? Maniniwala at luluwalhatiin ba natin Siya? Magpapasakop ba tayo at ipasasailalim ba natin ang isipan sa Kanya, batid na Siya ang ating mapagmahal na Ama?
This article was translated by Nitoy Gonzales and was originally written by Alistair Begg for Truth For Life. To read the original version, click https://blog.truthforlife.org/five-reasons-why-we-suffer
