Naranasan mo na bang matakot o kabahan sa posibilidad na ibahagi ang iyong pananampalataya? Sa palagay ko, kung magiging tapat tayo sa ating sarili, lahat ng nagtangkang maging tapat sa larangan ng ebanghelismo ay sasagot ng isang malakas na “Oo!”
Isa sa mga dahilan kung bakit maaaring natatakot tayong makipag-usap sa iba tungkol sa Ebanghelyo ay iniisip natin na kailangan nating magkaroon ng lahat ng sagot sa mga tanong na itatanong ng mga tao. Siyempre, mabuti na maging handa, ngunit dapat nating laging tandaan na tanging Diyos lamang ang nagbubukas ng mga mata ng mga bulag at nagpapalambot ng matitigas na puso (Awit 146:8; Efeso 1:17–18). Kapag ang mga lalaki at babae ay ipinanganak muli, ito ay sa pamamagitan ng mahiwagang gawain ng Espiritu ng Diyos (Ezekiel 36:26–27; Roma 8:1–11). Kung wala iyon, lahat ng ating mga argumento ay walang silbi.
Habang taimtim mong pinag-iisipan ang iyong sariling mga pagsisikap sa ebanghelismo, umaasa ako na makakatulong sa iyo ang mabilis na listahang ito ng mga praktikal—at, sa tingin ko, biblikal—na mga tip para sa pagharap sa mga pagtutol at tanong habang ibinabahagi mo ang iyong pananampalataya. Marahil ito ay magtutulak sa iyo na maging mas matapang at mas mapagmahal sa iyong susunod na pag-uusap sa isang kapitbahay, isang mahal sa buhay, o kahit isang estranghero.
1) Maging matiyaga.
Sa pagsusumikap na harapin ang mahihirap na tanong, mahalagang iwasan natin ang agad na pagsagot bago pa man lubos na maitanong ang tanong. Kung nais nating maging sensitibo, mapagmahal, at may pang-unawa, kailangan nating magkaroon ng tiyaga at kagandahang-loob upang hayaang matapos ng isang tao ang kanilang kaisipan o tanong (Kawikaan 14:29; 1 Corinto 13:4).
2) Huwag lunurin ang mga tao sa mga detalye.
Posibleng malunod ang isang nagtatanong sa napakaraming impormasyon, nilulunod siya sa lahat ng ating natutunan. Ang alam natin ay malamang na mabuti at mahalaga, ngunit maaari tayong masyadong sabik na magbigay ng lahat ng detalye sa unang pagkakataon na makausap natin ang isang tao. Huwag gawin iyon.
3) Bantayan ang tono mo.
Dapat tayong sumagot sa mga tanong ng mga tao nang may panalangin at kababaang-loob, ngunit hindi nang may pagmamataas. Kapag naramdaman ng mga tao ang pagmamataas sa tono mo, agad silang lalayo. Bagama’t dapat kang palaging handa na ipaliwanag ang dahilan ng pag-asa na nasa iyo, agad na binibigyang-diin ni Pedro na ito’y dapat gawin “nang may kaamuan at paggalang” (1 Pedro 3:15).
4) Magbigay ng maingat na mga sagot.
Ang ilan sa atin, sa ating pagsagot sa mahihirap na tanong, ay hindi masyadong nagbibigay-pansin sa konteksto. Nakikipag-usap ba tayo sa isang estudyante sa kolehiyo? Isang doktor? Isang mayaman? Isang nagdurusa? Kung hindi natin isasaalang-alang ang tunay na buhay ng taong nasa harap natin, agad niyang maiisip, “Parang generic na sagot ito. Minemorya lang ba nila ito? Mas makakakuha pa ako ng mas magandang sagot sa isang mabilis na Google search.”
5) Itapat ang ilaw sa daan, hindi sa mga mukha.
Kung nakaranas ka nang matigil sa trapiko o mapahinto ng pulis sa gabi, maaaring naranasan mong matapatan ng nakakasilaw na ilaw sa iyong mukha. Walang may gusto niyan! Kapag sumasagot tayo sa mahirap na tanong, may responsibilidad tayong itapat ang ilaw sa daan ng tao ngunit hindi ito itutok sa kanilang mukha (Mateo 5:16). Hindi tayo naglalagay ng matinding ilaw ng personal na paghatol o pag-condemn; itinapat natin ang ilaw ng Kasulatan (Awit 119:105) sa paraang iniimbitahan sila sa halip na gawin silang umatras.
6) Seryosohin ang mga tanong.
Sumagot na parang ang walang hanggang kapalaran ng nagtatanong ay nakasalalay sa iyong sagot. Maaaring ikaw ang tanging tao na may pagkakataong sumagot sa tanong na ito sa sandaling ito para sa taong ito. Ang isang tapat na sagot sa isang tunay na tanong ay maaaring maging susi na gagamitin ng Diyos upang buksan ang puso at isipan ng isang tao sa katotohanan ng Ebanghelyo (2 Timoteo 2:25). Dahil dito, kailangan nating maging masigasig sa ating pag-unawa sa Kasulatan.
7) Tandaan kung paano naliligtas ang mga tao.
Mahalaga ang ating mga sagot, ngunit tanging si Jesus lamang ang makapagliligtas ng mga tao. Lahat tayo ay kailangang alalahanin at magtiwala sa mga pamilyar na salitang ito mula sa Kawikaan 3:5: “Magtiwala ka sa Panginoon nang buong puso mo, at huwag kang manalig sa iyong sariling kaalaman.” Ang pag-ibig, pagkamapanalanginin, kababaang-loob, at iba pang katangian ni Cristo ay mas mahalaga kaysa sa pagpapakita na alam mo ang lahat ng sagot.
Sa lahat ng mga tip na ito sa isip, dapat nating tandaan na ang Bibliya ay hindi isang aklat na sumasagot sa mga pinakatanong ng mga hindi naniniwala. Ang Salita ng Diyos ay may mas mataas na layunin: magpatotoo tungkol sa Diyos mismo. At iyon, kasabay ng pagluwalhati at pagtatamasa sa Kanya, ang ating layunin rin. Ang pagkontra sa mga pagtutol sa ating pananampalataya ay isang mabuting pagsisikap, ngunit tanging kung ito ay nag-aakay sa iba sa “tagapagtatag at tagapagpasakdal ng ating pananampalataya” (Heb. 12:2).
Lahat tayo ay limitado sa ating kakayahang hikayatin ang iba sa ating Kristiyanong pananampalataya. Ngunit ayos lang iyon, dahil ang kapangyarihan ng Diyos na gawin ang hindi natin magawa ay walang hanggan. At kapag tayo ay nagpahinga sa katotohanang iyon, tayo ay handa nang maging mga kapaki-pakinabang na instrumento sa mga kamay ng ating Manunubos.
This article was translated by Domini Primero of DBTG and was originally published at https://www.bsfblog.org/how-to-respond-when-your-faith-is-questioned/.
