Kaya magpasalamat tayo sa Diyos sapagkat tumanggap tayo ng isang kahariang hindi nayayanig. Sambahin natin ang Diyos sa paraang kalugud-lugod sa kanya, may paggalang at pagkatakot (Mga Hebreo 12:28, MBBTAG)
Ang talatang ito ay nagpapakilala sa atin sa mga mithiing Kristiyano na magpasalamat at sumamba sa Diyos nang katanggap-tanggap. Ngunit paano ba talaga natin maipapakita na ang gayong mga layunin ay naging katotohanan sa ating buhay? Ang tugon ay ibinigay bahagya ng sumusunod na kabanata: dapat nating mahalin ang isa’t isa, magpakita ng pagkamapagpatuloy sa mga hindi kakilala, alalahanin ang mga nakapiit, at panatilihin ang kalinisang seksuwal sa buhay may asawa (Mga Hebreo 13:1-4).
Ang mga paguugaling ito ng pasasalamat at pagsamba ay nakasalig at isang sagot sa lahat ng naunang labindalawang kabanata sa aklat ng Mga Hebreo. Nilinaw ng manunulat na sumusulat siya sa mga taong lumapit na upang mahigpit na kumapit kay Cristo. Sa madaling salita, kinilala nila ang kanilang pagkakasala, niyakap nila si Cristo bilang kanilang Tagapagligtas, at sila ay isinama sa pamilya ng pananampalataya. Binigyan sila ng lugar sa “isang kahariang hindi nayayanig“—isang perpekto at walang-hanggang kaharian na sasakop sa buong bagong mundo kapag bumalik ang Hari nito.
Kaya ang pagsamba ay hindi nauuna sa pagiging kabahagi ng kaharian; kundi inihahayag nito ito. Dahil kasapi tayo ng kaharian na iyon ay namumuhay tayo nang may pasasalamat at pagsamba. Ang mga utos ng Diyos ay hindi isang listahan ng mga regulasyon na nagpapahintulot sa mga indibidwal na gawing katanggap tanggap sa Diyos at sa isa’t isa. Ang ating pamumuhay ay katibayan ng ating buhay. Ang mga makadiyos na pag-uugali na ito ay hindi lumilikha ng buhay. Inihahayag lang nila ito.
Hindi ka kailanman hihimukin ng Diyos na gumawa ng isang bagay nang hindi ka paglalaanan ng mga mapagkukunan upang matupad ito. Kapag sinabi Niya na nais Niyang mahalin mo ang iba, alagaan ang hindi mo kilala, at alalahanin ang bilanggo, nagbibigay din Siya ng biyaya na nagbibigay lakas sa iyo upang gawin ito. Ikaw ay tinawag para sa tunay na pangalagaan ang mga tao dahil Siya, ang Panginoong Jesus, ay tumingin sa mga tao at nakita sila bilang mga tupang walang pastol (Mateo 9:36; Marcos 6:34). Tinawag ka sa buhay na dalisay dahil binili ka ng “…mahalagang dugo ni Cristo. Siya ay tulad ng isang korderong walang kapintasan at walang dungis.” (1 Pedro 1:19, Ang Salita ng Diyos).
Ano, kung gayon, ang sinasabi ng iyong mga kilos sa iyong mga kaibigan, sa iyong mga kapitbahay, sa iyong pamilya, at sa nasasakop ng iyong impluwensya—gaano man kalaki o maliit? Kilalanin nawa ka sa iyong pasasalamat. Maging kilala ka sa iyong pagsamba. Ngunit huwag tapusin ang pagbabasa nito at magpasya lamang na maging mas mapagpasalamat, mas mapagsamba, at mas masunurin. Tapusin ito na nagagalak na binigyan ka ng “isang kahariang hindi nayayanig” na pinamamahalaan ng isang magiliw na Hari na hindi maaaring magapi. Kapag tinitingnan mo Siya, at hindi ang iyong sarili, makikita mo ang iyong sarili na puno ng pasasalamat at nagnanais na sambahin Siya sa buong buhay mo.
This article was translated by Nitoy Gonzales and was originally written by Alistair Begg for Truth For Life. To read the original version, click https://truthforlife.org/devotionals/alistair-begg/5/7/2021/
