“At nangyari, nang siya’y nananalangin sa isang dako, nang siya’y matapos, ay sinabi sa kaniya ng isa sa kaniyang mga alagad, Panginoon, turuan mo kaming manalangin, na gaya naman ni Juan na nagturo sa kaniyang mga alagad.” (Luke 11:1 ADB1905)
Ang ating pakikipag-fellowship sa Diyos sa pamamagitan ng Panginoong Jesucristo ay pangunahing ipinapahayag sa pamamagitan ng ating mga panalangin. Nagbibigay sila ng patunay ng ating kaugnayan sa Kanya. Hindi lamang Siya nakikipag-usap sa atin sa pamamagitan ng Kanyang Salita kundi ipinagkatiwala rin Niya sa atin ang kamangha-manghang pribilehiyong makipag-usap sa Kanya sa panalangin.
Ang Kasulatan ay nagbibigay sa atin ng maraming salaysay tungkol sa personal na prayer life ni Jesus. Kapag mas nakilala natin ang mga salaysay na ito, mas nalalaman natin na itinuring ni Jesus ang panalangin bilang banal na gawi. Regular Siyang nananalangin sa madaling araw upang ilatag ang mga plano sa maghapong iyon sa Kanyang Ama. Dahil sa pananalangin sa tahimik at liblib na dako, ay nasunod ni Jesus ang tinig ng Kanyang Ama sa gitna ng ingay ng mga tao at maging sa mga kahilingan ng Kanyang mga disipulo. Ang panalangin ang bumuo ng konteksto o framework ng lahat ng desisyon na Kanyang ginawa.
Ang panalangin ni Jesus ay naghikayat sa Kanyang mga disipulo na magsumamo, “Panginoon, turuan mo kaming manalangin.” Tila nadala sila sa Kanyang tindi at focus na pananalangin, na lumikha ng pagnanasa sa kanilang puso magkaroon na katulad na matalik na relasyon sa Ama.
Bilang tugon sa kanilang kahilingan, inutusan ni Jesus ang Kanyang mga disipulo na huwag “gamitin ang mga walang kabuluhang paulit-ulit na mga panalangin” o “sa kanilang palagay ay diringgin sila sa dami ng kanilang salita” (Mateo 6:7, Ang Salita ng Diyos). Sa madaling salita, sa pagdarasal ay hindi tayo dapat magpatuloy ngumawa ng walang kabuluhan. Sa halip, sa halimbawang ibinigay ni Jesus-ang Lord’s Prayer—natuklasan natin na ang espirituwal na mga anak ng Diyos ay malayang magsalita sa Diyos nang simple at direkta bilang kanilang Ama sa langit.
At ano ang dapat nating ipanalangin? Bilang simula, dapat nating hilingin na ang pangalan ng Diyos ay marapat na maparangalan, na dalhin Niya ang Kanyang kaharian sa atin at sa paligid natin, at Kanyang ibigay ang ating pang araw-araw na pangangailangan. Dapat nating aminin ang pangangailangan natin sa araw-araw na pagsisisi, ang pangangailangang magpatawad sa iba, at ang ating pagdedepende sa Diyos sa pagharap sa tukso. Sa ating mga panalangin, ipinaliwanag ni Jesus, dapat nating hanapin at hilingin na makita ang kaluwalhatian at biyaya ng Diyos sa gitna ng pang araw- araw na buhay.
Sa ating Kristiyanong paglalakbay, maaaring wala nang mas mahalaga—o mas mahirap panatilihin—kaysa sa ating makabuluhang prayer life. Ngunit narito ang tulong. Kung si Jesus, ang banal na Anak ng Diyos, ay kailangang manalangin, gayon din naman tayo. Ang mapagpakumbabang kaisipang iyon ang dapat magtulak sa atin para magmanikluhod. At kapag naroon na, malaya nating magagamit ang Lord’s Prayer bilang tulong sa ating sariling panalangin. Binigyan ka ng Diyos ng malaking pribilehiyo na lumapit sa Kanya sa panalangin at tawagin Siya bilang Ama. Nakatayo siyang handang makinig at tumulong. Siguraduhing ituring ang panalangin bilang isang banal na gawi at hindi kailanman bilang isang opsyonal na extra.
This article was translated by Nitoy Gonzales and was originally written by Alistair Begg for Truth For Life. To read the original version, click https://www.truthforlife.org/daily/?date=02/02/2020&tab=alistair_begg_devotional
